+Uk ekiyle yapılan kelimeler
Eş anlamlı olan +Ig ile beraber Etü en yaygın partisip ekidir. +(g)A- ekli tematik fiillerde ünlüsünü kaybederek +(g)Ak biçimini alır. –n ve –r veya ünlü ile sonlanan fiillerde ünlüsünü kaybeder (erk, bark, sık, sak, yok). ETü çoğu Oğuz lehçesine ait birkaç örnekte +Ik görülür. Ayrıca birkaç örnekte +gUk kullanılmıştır.TTü 17. yy’dan itibaren küçük ünlü uyumu gereğince +Ik/+Uk biçimini alır. Halen üretken bir ek olduğundan çoğu türevler gösterilmedi.
Eski Türkçe
açık, aksak, alık, arık2, ark1, artık, aşık2, aşın-, ayrı, balçık, bark, bezek, bilek, bozuk, bölük, buçuk, bulak, buyruk, büyük, büzük, çıngırak, çolak, dayak, delik, dilek, doruk, dölek, edik, eksik, emek, enik, erik, erk, erken, gerek, gevrek, görkem, höyük, ırak, ışık, ilik2, istek, kaşık, katık, kemik, kez, kılık, kirpik, konuk, kovuk, köpük, kuşak, oluk, ortak, öykün-, saçık, sakın-, sakla-, seyrek, sık, sırık, sidik, sik, soğuk, sürtük, sürükle-, tanık, taşak, tetik, tok1, toprak, uşak, uzak, yakın, yaprak, yarak, yastık, yavşak1, yavuklu, yayık, yazık, yıka-, yok, yörük, yumruk, yumuşa-, yük, yüksek
Türkiye Türkçesi
adak, aşk2, ayık, aylak, barış, bellek, bıcırık, bıngıldak, bozlak, burgacık, cırtlak, çalık, çalka-, çatlak, çaylak, çelik, çevlik, çığlık, çimdik, danışık, dayanık, didik, dirlik, dolak, elek, emzik, esnek, gedik, gıcık, güneyik, ılık, ıslık, içerlek, ilmik, inak, incik, kasık, kavlak, kaynak, kıstak, koşuk, mankafa, obruk, otlak, öbek, pusarık, pürtük, salık, sapık, sarık, sarmaşık, savsakla-, sayıkla-, sıvı, soluk1, soluk2, sulak, sümük, şakrak, şaplak, taslak, tomruk, tümsek, ufak, uğrak, ulak, üveyik, yalabık, yalak, yaltak, yamak
Yeni Türkçe
almaşık, anlak, bağışık, denek, eriyik, ışıldak, içerik, izlek, karmaşık, saltık, sanık, tutuklu, tüzük, uyruk, yaratık