yalı
| yalapşap |
Bu sözcüğün kökeni belirsizdir. |
|
| yalaz |
Orta Türkçe yalabız veya yalawız "alev" sözcüğünden evrilmiştir. Türkçe sözcük Orta Türkçe yalabı- "alevlenmek, parlamak" fiilinden Türkiye Türkçesinde +Uz ekiyle türetilmiştir. |
|
| yalçın |
Türkiye Türkçesi yalav veya yalın "parıltı" sözcüğünden Türkiye Türkçesinde +çIn ekiyle türetilmiştir. Türkçe sözcük Türkiye Türkçesi yal- "yanmak, parlamak" sözcüğünden türetilmiştir. |
|
| yaldız |
Eski Türkçe ve Türkiye Türkçesi yulduz "parıltı, yıldız" fiili ile eş kökenlidir. |
|
| yalelli |
Arapça yā lallī يا للّى "nakarat sözü, laylom" deyiminden alıntıdır. |
|
| yalı |
Tarihçe (tespit edilen en eski Türkçe kaynak ve diğer örnekler) "deniz kıyısı" [ Osmanlı Kanunnameleri, 1512 yılından önce][ Filippo Argenti, Regola del Parlare Turco, 1533]jalí [yalı]: lito del mare [deniz kıyısı]. [ Kieffer & Bianchi, Dictionnaire Turc-Français, 1835]yalı: Maison de plaisance située sur le canal de la mer Noire [Karadeniz Boğazında sayfiye evi] Köken Orta Yunanca yiáli γιάλη "sahil, deniz kıyısı, özellikle kıyı kumsalı [mod. gialós]" sözcüğünden alıntıdır. Yunanca sözcük Eski Yunanca aynı anlama gelen aigialós αιγιαλός sözcüğünden evrilmiştir. Ek açıklama MÖ 12. yy'a ait Miken kayıtlarında Arkaik Yunanca aikiarijo "kıyı halkı" (> Eski Yunanca aigialeús) tespit edilmiştir. ▪ Pierre Chantraine, Dict. étym. de la langue grecque sf. I.30 sözcüğü Eski Yunanca aîges "dalga" kökenli bir bileşik olarak açıklamaya çalışır. 10.12.2015 |
|
| yalım |
Orta Türkçe yalın veya yalım "alev, parıltı" sözcüğünden evrilmiştir. Türkçe sözcük Eski Türkçe yal- "yanmak, parlamak" fiilinden Türkiye Türkçesinde +In ekiyle türetilmiştir. |
|
| yalın |
Eski Türkçe yalıŋ "çıplak" sözcüğünden evrilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Türkçe yalın- "soyunmak, soyulmak" fiilinden Eski Türkçe +I(g) ekiyle türetilmiştir. |
|
| yalıt|mak |
Türkiye Türkçesi yalın- "soyunmak" fiilinden türetilmiştir. |
|
| yallah |
Arapça yā-llāh ياالله "ya allah" sözcüğünden alıntıdır. |
|
| yalnız |
Eski Türkçe yalŋuz veya yalŋus "yalnız" sözcüğünden evrilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Türkçe aynı anlama gelen yalıŋ sözcüğünden Eski Türkçe +Uz ekiyle türetilmiştir. |
|