sırıt|mak
| sırça |
<< ETü sırıçġa cam < ETü *sırış- (metal) erimek, (balçık) bulaşmak +gA (Kaynak: Kaş sf. )≈ ETü sırıl- bulaşmak, yapışmak (Kaynak: Kaş sf. ) |
|
| sırf |
~ Ar ṣirf صرف 1. katıksız, saf, 2. bir tür kırmızı boya (≈ Aram ṣāraph צרפ (metal, özellikle altın ve gümüş) arıtma, rafine etme ≈ Akad ṣarāpu a.a. ) |
|
| sırık |
<< ETü sıruk yere saplanan direk < ETü sıḏır- soymak, sıyırmak +Uk < ETü |
|
| sırıl sıklam |
< onom sır sır su sesi, şır şır |
|
| sırım |
<< ETü sırım deri şerit, kayış << ETü-O sıḏrım a.a. < ETü sıḏır- soymak, sıyırmak +Im |
|
| sırıt|mak |
[ anon., Kitabü'l-İdrak Haşiyesi, <1402] << TTü diş sırıt- diş göstererek gülmek <<? TTü *sıyrıt- < ETü sıdır- sıyırmak, soymak +It- → sıyır- Not: Diş sırıtmak deyiminde geçişli fiil iken geçişsiz anlam kazanmıştır. Benzer sözcükler: sırıtık, sırıtkan, sırıttırmak 01.01.2016 |
|
| sırma |
~ OYun sýrma σύρμα çekme altın veya gümüş tel << EYun sýrma σύρμα çekme < EYun sýrō σύρω çekmek +ma(t) |
|
| sırnaş|mak |
< TTü sırnak tırnak (yerel ağızlarda) +Iş- (Kaynak: DS sf. 3618) |
|
| sırt |
<< ETü sırt 1. hayvanların sırtında bulunan kalın ve sert kıl, yele, 2. (Oğuzca) tepe |
|
| sırtar|mak |
<< TTü sırtar- 1. sırtüstü dönmek, 2. sırıtmak < TTü sırt +(g)Ar- |
|
| sırtı |
~ Yun sirtí(on) συρτή çekilen, sürüklenen, sürükleme oltası < Yun syrnō σύρνω çekmek, sürüklemek +ion |
|