Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi
Yeradları sözlüğü Kişi adları sözlüğü

kar

kar

ETü: [ Orhun Yazıtları, 735]
süŋüg batımı karıġ söküpen [süngü batımı karı aşıp] TTü: [ Meninski, Thesaurus, 1680]
ḳarlık قارلق: buzχāne. TTü: [ Ahmed Vefik Paşa, Lehce-ı Osmani, 1876]
kar topu

<< ETü kar kar ≈? ETü kar- (su) akmamak, birikmek, yığılmak

→ kar-

Not: "Akıcı olmamak" anlamında ETü kar- fiiliyle anlam bağı açık olmakla beraber yapısal ilişki muğlaktır. Belki "yığmak" anlamında geçişli anlamı olan bir *ka- fiili düşünülebilir.

Benzer sözcükler: kar topu, karlanmak, karlı

Bu maddeye gönderenler: kardelen, kargın


31.10.2017
kâr

~ Fa kār كار z1. yapma, etme, iş, fiil, 2. yapan, eden, 3. meslek, gelir, getiri < Fa/OFa kardan, kār- كردن, كار zyapmak, etmek ≈ Ave kərəta- a.a. < HAvr *kʷer- a.a.

« Önceki sayfa
Rastgele kelime
Sonraki sayfa »