Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi Nişanyan Sözlük - Çağdaş Türkçenin Etimolojisi
Yeradları sözlüğü Kişi adları sözlüğü

kıta

kış2

: ünl kovma ünlemi

kışır

~ Ar ḳişr قِشْر z [#ḳşr] kabuk < Ar ḳaşara قَشَرَ zkabuk soydu

kışkırt|mak

<< OTü kışkır-/ġıjġır- haykırmak, çığlık atmak

kışla

<< ETü kışlaġ/kışlak kışlama yeri < ETü kışla- +I(g) < ETü kış +lA-

kıt

≈? ETü kız nadir, kıt

kıta

"parça" [ Seydi Ali Reis, Miratü'l-Memalik, 1557]
kendüne müteˁalliḳ olan üç ḳıtˁa kadırga ile "... şiir bölüğü" [ Meninski, Thesaurus, 1680]
ḳıṭˁat: (...) stropha. "... kara parçası ... askeri birlik" [ Ahmed Vefik Paşa, Lehce-ı Osmani, 1876]
ḳıṭˁa: (...) Küre-i arzın büyük yerleri. (...) Orduda müfreze.

~ Ar ḳiṭˁa(t) قِطْعة z [#ḳṭˁ fiˁla(t) mr.] bölük, kısım, kesim, askeri birlik, coğrafyada kıta, şiirde bölük, paragraf < Ar ḳaṭaˁa قَطَعَ zkesti

→ kat2


12.05.2015
kıtal

~ Ar ḳitāl قِتَال z [#ḳtl fiˁāl msd.] mukatele (öldürüşme), katliam (toplu öldürme) < Ar ḳatala قَتَلَ zöldürdü

kıtık

<< TTü kırtık kırpıntı < TTü kırt-/kırp-/kırk-

kıtıpiyos

~ Yun kato pión κατώ πιόν zdüşük nitelikli, değersiz § Yun kato κατώ zaşağı, alçak, düşük + Yun pión πιόν znitelik, kimlik (< Yun piós πιός zkim )

kıtır

: onom gevrek nesne sesi, kesme sesi

kıtlama

<< TTü kırtlama kemirme < onom kırt kemirme ve ısırma sesi

« Önceki sayfa
Rastgele kelime
Sonraki sayfa »