| bele|mek |
<< ETü belē- 1. bulamak, bulaştırmak, çamur veya boya sürmek, 2. kundaklamak |
|
| belediye |
~ Ar (umūr) al-baladīya(t) بلدى [fem. nsb.] kent işleri < Ar balad بَلَد [#bld faˁal ] şehir, devlet +īya(t)1 |
|
| belen |
<< TTü beleŋ yokuş, dağ <? ETü bél dağ geçidi |
|
| beler|mek |
<? TTü bel bel gözlerini aşırı ölçüde açarak |
|
| beleş |
~ Ar bilā şayˀ بلا شيء karşılıksız, bedava |
|
| belge |
ETü: [ Kaşgarî, Divan-i Lugati't-Türk, 1073] ≈ Moğ belge resmi alamet, damga ~ ETü belgü işaret, alamet < ETü *bel- ? +gU → belir- Not: Dil Devrimi döneminde benimsenen belge biçiminin, 13. yy'a ait bir Moğolca metinden esinlendiği anlaşılıyor. Sonseste %/ü/ > /e/ değişimi Moğolcada tipiktir. Nihai kaynağı Türkçe olan sözcük, TTü normal evrimde belgi veya beli biçimini almalıydı. Benzer sözcükler: belgegeçer, belgelemek, belgelenmek, belgeletmek, belgeli, belgesel, belgeselci, belgi 11.08.2021 |
|
| beliğ |
~ Ar balīġ بليغ [#blġ faˁīl sf.] yetkin, belagatli < Ar balaġa بَلَغَ ulaştı, yetişti |
|
| belir|mek |
<< ETü belgür- meydana çıkmak, belli olmak < ETü *bel- ? +(g)Ur- ≈? ETü bil- |
|
| belirle|mek |
< TTü belir- +lA- |
|
| belirti |
< TTü belirt- +I(g) |
|
| belit |
< YTü *bel- +Ut |
|
Yeradları sözlüğü
Kişi adları sözlüğü