azamet |
~ Ar ˁaẓama(t) عَظَمَة [#ˁẓm faˁala(t) msd.] aşırı derecede büyük olma, muazzam olma, yücelik < Ar ˁaẓuma عَظُمَ aşırı büyük idi, muazzam idi |
|
azami |
< Ar aˁẓam أعْظَم [#ˁẓm afˁal kıy.] daha büyük, en büyük < Ar ˁaẓīm عَظيم [sf.] büyük, ulu |
|
azap |
~ Ar ˁaḏāb عذاب [#ˁḏb faˁāl ] acı, eziyet, sıkıntı < Ar ˁaḏaba عذب engel oldu, sıkıntı verdi |
|
azar |
~ Fa/OFa āzār آزار incitme, eziyet, acıtma < OFa āzartan, āzār- (birini) incitmek, acı vermek ≈ Ave ā+ zar- canını sıkmak, üzmek |
|
azat |
~ Fa āzād آزاد serbest, özgür << OFa āzāt 1. soylu, asil, toprak sahibi asilzade sınıfına mensup kimse, 2. köle olmayan, özgür ≈ Ave zāy- salmak |
|
azgın | ||
azı |
<< ETü azıġ köpek dişi, yırtıcı hayvan dişi < ETü az- +I(g) |
|
azık |
<< ETü azuk yol için alınan yiyecek, erzak ~ Sogd aδūk tahıl (≈ Fa āzūḳa آزوقه / آذوقه tahıl, erzak ) |
|
azınlık |
< YTü *azın +lIk |
|
azil |
~ Ar ˁazl عزل [#ˁzl faˁl msd.] ayırma, uzaklaştırma, görevden alma < Ar ˁazala عَزَلَ ayırdı, uzaklaştırdı |
|
azim1 |
~ Ar ˁazm عزم [#ˁzm faˁl msd.] kararla bir hedefe yönelme < Ar ˁazima عَزِمَ yöneldi, yola koyuldu |
|