çakal
| çağla|mak |
<< ETü çaġıla-/çoġla- (akarsu) sesli akmak < ETü çağ/çaw/çoğı ses +lA- < onom |
|
| çağlayan |
< ETü/TTü çağıla- ses etmek, şakırdamak, bağırmak +(g)An < ETü çağ/çaw ses, avaz +lA- < onom |
|
| çağrışım |
< TTü çağrış- +Im |
|
| çak |
: onom darbe sesi, kırılma sesi |
|
| çak|mak |
<< ETü çak- (sesli olarak) vurmak, darp etmek, kesmek |
|
| çakal |
[ Mesud b. Ahmed, Süheyl ü Nevbahar terc., 1354] ~ Fa/OFa şaġāl شغال köpekgillerden yırtıcı bir hayvan ≈ Sans śr̥gāla/sr̥kāla शृगाल a.a. Not: Avrupa dillerine Türkçe veya Farsçadan geçmiştir. İng jackal, Fr chacal, İt sciacal (a.a.) biçimleri ancak 17. yy ilk çeyreğinden itibaren görülür. Erm şnkayl շնգայլ veya şnakayl (a.a.) 19. yy'a aittir. Benzer sözcükler: çakal eriği, çakallık 11.06.2018 |
|
| çaker |
~ Fa çākar چاكر kul, bende, hizmetkâr |
|
| çakı |
≈ Fa çāḳū چاقو her türlü bıçak <? ETü çak- vurmak |
|
| çakıl |
< TTü çak- şakırtıyla vurmak +Il |
|
| çakır |
<< ETü çakır/çakrı 1. alaca renk, alaca mavi, 2. doğana benzer yırtıcı kuş < ETü çak- harelemek |
|
| çakırkeyif |
§ TTü çakır şarap (<< ETü çaġır a.a. ) + TTü keyif |
|