müstakil |
~ Ar mustaḳill مستقلّ [#ḳll mustafˁil X fa.] istiklal sahibi, başkasına hesap vermeyen < Ar ḳalla قَلَّ az idi |
|
müstakim |
~ Ar mustaḳīm مستقيم [#ḳwm mustafˁil X fa.] dik duran, doğru < Ar ḳāma قَامَ durdu |
|
müstamel |
~ Ar mustaˁmal مستعمل [#ˁml mustafˁal X mef.] işletilen, kullanılan < Ar ˁamala عمل işledi, yaptı |
|
müstantik |
~ Ar mustanṭiḳ مستنطق [#nṭḳ mustafˁil X fa.] konuşturan < Ar naṭaḳa نطق konuştu |
|
müstatil |
~ Ar mustaṭīl مستطيل [#ṭwl mustafˁil X fa.] uzun, uzayan, çekerek uzatılmış < Ar ṭāla طال uzadı |
|
müstear | ||
müstebit |
~ Ar mustabidd مستبدّ [#bdd mustafˁil X fa.] yalnız, yalınmış, başına buyruk < Ar badda بَدَّ ayırdı, ayrıldı, açtı, apıştı |
|
müstecap |
~ Ar mustacāb مستجاب [#cwb mustafˁal X mef.] (duaları) kabul olunmuş < Ar cāba جَابَ cevap verdi |
|
müstecir |
~ Ar mustaˀcir مستأجر [#Acr mustafˁil X fa.] ücretle tutan, kiracı < Ar astaˀcara أسْتَأجَرَ [X f.] ücretle tuttu, kiraladı < Ar acr أجر ecir, ücret, kira bedeli |
|
müstefit |
~ Ar mustafīd مستفيد [#fyd mustafˁil X fa.] yararlanan, fayda gören < Ar fāda فَادَ yararlandı |
|
müstefreşe |
< Ar mustafraş مستفرش [#frş mustafˁal X mef.] bir erkeğin istifraş hakkına sahip olduğu kadın, cariye < Ar astifraşa إستفرش [X f.] 1. döşek yaydı, 2. bir kadını nikâhlı veya nikâhsız yatağa aldı < Ar faraşa فرش yaydı, serdi |
|